Αλφαβίλ
ΣΥΝΟΨΗ
Το Alphaville είναι ένα σουρεαλιστικό, νουάρ επιστημονικής φαντασίας, όπου ο πράκτορας Λέμμυ Κόσιον (Lemmy Caution) φτάνει σε μια μελλοντική, διαστημική, αυταρχική πόλη που κυβερνάται από τον υπερυπολογιστή Alpha 60. Στην Αλφαβίλ, λογική και τεχνοκρατία έχουν αντικαταστήσει τα συναισθήματα· η ποίηση και η αγάπη θεωρούνται εγκλήματα.
Αποστολή του Κόσιον είναι να εντοπίσει έναν χαμένο συνάδελφο και να καταστρέψει την τυραννική εξουσία του Alpha 60. Καθώς πλησιάζει στην αλήθεια, γνωρίζει την Νατάσα φαν Μπράουν, κόρη του δημιουργού του συστήματος, η οποία έχει μεγαλώσει χωρίς καμία έννοια συναισθήματος. Η σχέση τους γίνεται ο καταλύτης που αποκαλύπτει τις αδυναμίες του καθεστώτος.
Η ταινία συνδυάζει στοιχεία φιλμ νουάρ, πολιτικής αλληγορίας και μεταμοντέρνας αισθητικής, εξερευνώντας θέματα όπως η αποξένωση, ο έλεγχος της σκέψης και η δύναμη του ανθρώπινου αισθήματος απέναντι στην ψυχρή λογική της τεχνητής νοημοσύνης.
- Πρωτότυπος τίτλοςAlphaville
- Έτος παραγωγής1965
- ΕίδοςΔράμα μυστηρίου επιστημονικής φαντασίας
- Χώρα παραγωγήςΓαλλία, Ιταλία
- ΓλώσσαΓαλλικά
- Διάρκεια99′
- ΣκηνοθεσίαJean-Luc Godard
- ΣενάριοJean-Luc Godard, Paul Éluard
- ΗθοποιοίEddie Constantine, Anna Karina, Akim Tamiroff, Valérie Boisgel, Jean-Louis Comolli, Michel Delahaye, Christa Lang
- ΦωτογραφίαRaoul Coutard
- ΜουσικήPaul Misraki
Συνδρ/τές ΚΙΝΛΕΡ:  3€
Μαθητές:  3€
Φοιτητές:  3€
Άνεργοι:  3€
Η προβολή της ταινίας θα γίνει με υπότιτλους στα ελληνικά.
Σχόλια - Πληροφορίες
Trivia για την ταινία
🔹 Παραγωγή & Στυλ
- Χωρίς ειδικά εφέ: Παρότι είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας, ο Godard δεν χρησιμοποίησε σκηνικά ή εφέ. Γύρισε την ταινία σε σύγχρονους (για την εποχή) χώρους του Παρισιού, ώστε η πόλη να μοιάζει “μελλοντική” μόνο μέσω της αρχιτεκτονικής και του φωτισμού.
- Νουάρ αισθητική: Ο ήρωας Lemmy Caution προέρχεται από μια σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων, κάτι που εξηγεί τη σκληρή ντετέκτιβ-νότα μέσα στο sci-fi περιβάλλον.
🔹 Σκηνοθεσία & Δημιουργία
- Ο Alpha 60 έχει… ανθρώπινη φωνή: Η χαρακτηριστική, μηχανική φωνή του υπερυπολογιστή ανήκει στον ηθοποιό Roger Blin, ο οποίος την ηχογράφησε συλλαβιστά και μέσα από ειδικό ανακλαστικό κουτί για να ακούγεται μεταλλική.
- Αυτοσχεδιασμός: Πολλά στοιχεία του διαλόγου και της δράσης δημιουργήθηκαν επί τόπου, καθώς ο Godard συχνά έγραφε σκηνές την ίδια μέρα των γυρισμάτων.
🔹 Θέματα & Επιρροές
- Ο Orwell συναντά τον Raymond Chandler: Η ιστορία παντρεύει τη δυστοπία τύπου 1984 με το ύφος του αμερικανικού νουάρ.
- Η απαγόρευση των συναισθημάτων: Η ταινία διακωμωδεί τη λατρεία της λογικής και της τεχνοκρατίας, αναδεικνύοντας την ποίηση ως πράξη αντίστασης.
🔹 Ηθοποιοί & Ρόλοι
- Anna Karina – η μούσα του Godard: Η Karina (Νατάσα) υπήρξε από τις σημαντικότερες συνεργάτιδές του, και το Alphaville είναι μια από τις πιο εμβληματικές εμφανίσεις της.
- Eddie Constantine: Ήδη γνωστός ως Lemmy Caution, οι θεατές της εποχής εξεπλάγησαν όταν τον είδαν στο πλαίσιο μιας “διανοουμενίστικης” sci-fi ταινίας.
🔹 Διακρίσεις
- Χρυσή Άρκτος – Βερολίνο 1965: Η ταινία κέρδισε το κορυφαίο βραβείο του Φεστιβάλ Βερολίνου, καθιερώνοντας το Alphaville ως ένα από τα σημαντικότερα έργα της νουβέλ βαγκ.
🔹 Μικρές λεπτομέρειες
- Λεξικό χωρίς λέξεις: Στην ταινία βλέπουμε ότι διαρκώς αφαιρούνται λέξεις από τις λέξεις του “εγκεκριμένου” λεξικού της πόλης, συμβολίζοντας τον έλεγχο της σκέψης.
- “Τα δάκρυα απαγορεύονται”: Μια από τις πιο διάσημες φράσεις του Alpha 60, η οποία έγινε σύμβολο της αντι-ανθρωπιστικής λογικής του συστήματος.
Συνεργασία - Χορηγία
Η ταινία προβάλλεται σε συνεργασία της Κινηματογραφικής Λέσχης Ρεθύμνου με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας.
Βραβεία και διακρίσεις
Η ταινία κέρδισε το Βραβείο της Χρυσής Άρκτου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου.
Trailer της ταινίας
Φωτογραφικά στιγμιότυπα της ταινίας
Αφίσες της ταινίας
Βιογραφικό του σκηνοθέτη
Ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ (1930-2022) είναι ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του γαλλικού κινηματογράφου. Με καταγωγή από την Ελβετία, σπούδασε ανθρωπολογία στο Παρίσι, όπου απορροφήθηκε από την αναδυόμενη παρισινή κινηματογραφοφιλία της δεκαετίας του 1950 και σύντομα, από κριτικός του κινηματογράφου, έγινε ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες της Nouvelle Vague. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 έκανε πολιτικοποιημένο κινηματογράφο, αλλά και όλο του το έργο —πάνω από 50 ταινίες— διαπνέεται από μια πολιτική αισθητική του κινηματογράφου, με την οποία αναστοχάζεται φιλοσοφικά τις εκφραστικές δυνατότητες του κινηματογράφου. Αξίζει να σημειωθεί το πολυμεσικό έργο του Histoire(s) du cinéma (1998), στο οποίο στοχάζεται ταυτόχρονα πάνω στην Ιστορία αλλά και τις ιστορίες του σινεμά.








