Αφιέρωμα στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ
Το 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης έλαβε χώρα στη συμπρωτεύουσα από τις 3 έως τις 12 Μαρτίου 2017. Μερικές από τις ταινίες που ξεχώρισαν, προβάλλει η ΚΙΝ.ΛΕ.Ρ. και στο Ρέθυμνο σε τρεις ημέρες και πιο συγκεκριμένα τη Δευτέρα 3 Απριλίου, τη Δευτέρα 10 Απριλίου και τη Δευτέρα 24 Απριλίου του 2017. Οι προβολές θα είναι τρίωρες. Θα αρχίζουν στις 17:00 το απόγευμα και θα διαρκούν μέχρι τις 20:00.
ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017
Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΔΡΑΚΟΣ της Κωνσταντίνας Ουρούμη, Ελλάδα, 2017, 10' (Βραβείο Κοινού)
Η έφηβη Γεωργία κέρδισε τον αγώνα με τον καρκίνο και αφηγείται την εμπειρία της. Μας αποκαλύπτει την ψυχική δοκιμασία που περνάνε παιδιά σαν κι αυτήν, στέλνοντας συγχρόνως ένα μήνυμα αισιοδοξίας: μετά την καταιγίδα εμφανίζεται το ουράνιο τόξο.
ΤΗΕ EXTRA MILE της Βικτωρίας Βελλοπούλου, Ελλάδα, 2016, 74'
Ο Λευτέρης Παρασκευάς, ένας κομμωτής που ζει στην Ελλάδα εν μέσω κρίσης και capital controls, θα πάρει μέρος στο πιο δύσκολο τρίαθλο του κόσμου, το Arch to Arc. Θα τρέξει 140 χλμ από την Μαρμάρινη Αψίδα του Λονδίνου έως το Ντόβερ, θα κολυμπήσει 33,8 χλμ διασχίζοντας το στενό της Μάγχης και θα διανύσει την απόσταση των 296 χλμ με ποδήλατο, για να τερματίσει στην Αψίδα του Θριάμβου από το Λονδίνο στο Παρίσι. Ο σκοπός του είναι να ευαισθητοποιήσει το κοινό, να ενισχύσει οικονομικά ανθρώπους με κινητικές και νοητικές δυσκολίες. Το ψυχογράφημα ενός ανθρώπου που ξεπερνά τα όριά του για να βοηθήσει τους άλλους, επαναπροσδιορίζοντας την ιδέα του νικητή και ρίχνοντας φως στις σημαντικές πτυχές της ζωής.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΥΤΟΠΙΑ του Φώτου Λαμπρινού, Ελλάδα, Ουκρανία, 2017, 90'
1917-2017: Ένας αιώνας από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Το μεγάλο όραμα που συνεπήρε εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον πλανήτη, γέννησε μεγάλες ελπίδες, όνειρα, οράματα και μαζί εξεγέρσεις, πολέμους, καταστροφές, που σημάδεψαν ανεξίτηλα ολόκληρο τον εικοστό αιώνα. Έναν αιώνα που έζησε τη μεγαλύτερη ουτοπία που γέννησε ποτέ η ανθρωπότητα. Η ταινία αφηγείται την πρώτη κρίσιμη διαδρομή (1917-1934) αυτού του οράματος στη χώρα που γεννήθηκε, τη Σοβιετική Ένωση, ανατρέποντας πολλά από τα μέχρι σήμερα γνωστά στερεότυπα.
ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017
EIMAI ΕΝΑΣ ΧΟΡΕΥΤΗΣ του Σταύρου Πετρόπουλου, Ελλάδα, 2016, 79'
Τέσσερις άνθρωποι με διαφορετικές αναπηρίες έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τον σύγχρονο χορό, συμμετέχοντας σε εργαστήρια μεικτών ομάδων αποτελούμενων από ερασιτέχνες και επαγγελματίες χορευτές διαφορετικών ηλικιών, με ή χωρίς αναπηρία, που διοργάνωσε η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Unlimited Access. Υπό τη διετή καθοδήγηση Ελλήνων χορογράφων, πειραματίζονται με την κίνηση, ανακαλύπτουν τις δυνατότητές τους και συμβάλλουν στη δημιουργία τριών παραστάσεων για το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Unlimited Access, διευρύνοντας τα όρια της τέχνης και της σωματικής έκφρασης.
ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ του Στέλιου Κούλογλου, Ελλάδα,Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, 2016, 92'
Τέσσερις παράλληλες ιστορίες με θέμα το χιούμορ σαν όπλο για πολιτική δράση. Oι διάσημοι Yesmen οργανώνουν την πρώτη μεγάλη φάρσα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο. O Μάρτιν Σόνεμπορν, κωμικός και ευρωβουλευτής, πρωτοτυπεί για να σώσει την Ελλάδα. Οι Flashmob διακόπτουν εκδηλώσεις με το χαμόγελο στα χείλη. Και κάποιοι πεθαίνουν κυριολεκτικά από το γέλιο. Στην τελευταία συνέντευξη πριν τη δολοφονία του, ο διευθυντής του Charlie Hebdo προβλέπει ότι μόνο η βία των ισλαμιστών μπορεί να σκοτώσει το χιούμορ. Μια τραγωδία ανάμεσα σε τρεις κωμωδίες.
ΔΕΥΤΕΡΑ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017
ΙΧΘΥΣ του Χρήστου Καραλιά, Ελλάδα, 2017, 33′
Μία εξαμελής οικογένεια ζει σ’ ένα κτήμα με ψηλούς φράχτες έξω από την Αθήνα. Μια διαφορετική προσέγγιση της ζωής και της ανατροφής των παιδιών σε υπεύθυνους ενήλικες με βάση την αγάπη και τη σχέση τους με τον Χριστό.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΖΩΗ – ΑΠΟ ΑΓΚΑΘΙ ΡΟΔΟ της Νικόλ Αλεξανδροπούλου, Ελλάδα, 2016, 50′
Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος μιλάει με μεταμοσχευμένους, συγγενείς ασθενών και χειρουργούς για το μεγαλείο της δωρεάς μοσχευμάτων, τις τεράστιες λίστες αναμονής, των αγώνα δρόμου των γιατρών, τα προβλήματα του συστήματος.
ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ Η ΣΗΜΑΙΑ… του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου, Ελλάδα, 2016, 109′
Βούρβουρα, ένα ορεινό χωριό στην Αρκαδία του Γκαίτε. Μία αυτάρκης κοινωνία που ζει με ό,τι η ίδια παράγει, ενώ τα παιδιά της στο σχολείο μαθαίνουν γράμματα και τραγουδάκια για τη σημαία. Η πορεία κάποιων ανθρώπων, η πορεία μιας χώρας. Μια βιτρίνα εθνικής υπερηφάνειας στηριγμένη στον καταναλωτικό πυρετό και στο δανεισμό.
ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017
Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΔΡΑΚΟΣ της Κωνσταντίνας Ουρούμη, Ελλάδα, 2017, 10' (Βραβείο Κοινού)
Η έφηβη Γεωργία κέρδισε τον αγώνα με τον καρκίνο και αφηγείται την εμπειρία της. Μας αποκαλύπτει την ψυχική δοκιμασία που περνάνε παιδιά σαν κι αυτήν, στέλνοντας συγχρόνως ένα μήνυμα αισιοδοξίας: μετά την καταιγίδα εμφανίζεται το ουράνιο τόξο.
ΤΗΕ EXTRA MILE της Βικτωρίας Βελλοπούλου, Ελλάδα, 2016, 74'
Ο Λευτέρης Παρασκευάς, ένας κομμωτής που ζει στην Ελλάδα εν μέσω κρίσης και capital controls, θα πάρει μέρος στο πιο δύσκολο τρίαθλο του κόσμου, το Arch to Arc. Θα τρέξει 140 χλμ από την Μαρμάρινη Αψίδα του Λονδίνου έως το Ντόβερ, θα κολυμπήσει 33,8 χλμ διασχίζοντας το στενό της Μάγχης και θα διανύσει την απόσταση των 296 χλμ με ποδήλατο, για να τερματίσει στην Αψίδα του Θριάμβου από το Λονδίνο στο Παρίσι. Ο σκοπός του είναι να ευαισθητοποιήσει το κοινό, να ενισχύσει οικονομικά ανθρώπους με κινητικές και νοητικές δυσκολίες. Το ψυχογράφημα ενός ανθρώπου που ξεπερνά τα όριά του για να βοηθήσει τους άλλους, επαναπροσδιορίζοντας την ιδέα του νικητή και ρίχνοντας φως στις σημαντικές πτυχές της ζωής.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΥΤΟΠΙΑ του Φώτου Λαμπρινού, Ελλάδα, Ουκρανία, 2017, 90'
1917-2017: Ένας αιώνας από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Το μεγάλο όραμα που συνεπήρε εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον πλανήτη, γέννησε μεγάλες ελπίδες, όνειρα, οράματα και μαζί εξεγέρσεις, πολέμους, καταστροφές, που σημάδεψαν ανεξίτηλα ολόκληρο τον εικοστό αιώνα. Έναν αιώνα που έζησε τη μεγαλύτερη ουτοπία που γέννησε ποτέ η ανθρωπότητα. Η ταινία αφηγείται την πρώτη κρίσιμη διαδρομή (1917-1934) αυτού του οράματος στη χώρα που γεννήθηκε, τη Σοβιετική Ένωση, ανατρέποντας πολλά από τα μέχρι σήμερα γνωστά στερεότυπα.
ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017
EIMAI ΕΝΑΣ ΧΟΡΕΥΤΗΣ του Σταύρου Πετρόπουλου, Ελλάδα, 2016, 79'
Τέσσερις άνθρωποι με διαφορετικές αναπηρίες έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τον σύγχρονο χορό, συμμετέχοντας σε εργαστήρια μεικτών ομάδων αποτελούμενων από ερασιτέχνες και επαγγελματίες χορευτές διαφορετικών ηλικιών, με ή χωρίς αναπηρία, που διοργάνωσε η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Unlimited Access. Υπό τη διετή καθοδήγηση Ελλήνων χορογράφων, πειραματίζονται με την κίνηση, ανακαλύπτουν τις δυνατότητές τους και συμβάλλουν στη δημιουργία τριών παραστάσεων για το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Unlimited Access, διευρύνοντας τα όρια της τέχνης και της σωματικής έκφρασης.
ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ του Στέλιου Κούλογλου, Ελλάδα,Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, 2016, 92'
Τέσσερις παράλληλες ιστορίες με θέμα το χιούμορ σαν όπλο για πολιτική δράση. Oι διάσημοι Yesmen οργανώνουν την πρώτη μεγάλη φάρσα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο. O Μάρτιν Σόνεμπορν, κωμικός και ευρωβουλευτής, πρωτοτυπεί για να σώσει την Ελλάδα. Οι Flashmob διακόπτουν εκδηλώσεις με το χαμόγελο στα χείλη. Και κάποιοι πεθαίνουν κυριολεκτικά από το γέλιο. Στην τελευταία συνέντευξη πριν τη δολοφονία του, ο διευθυντής του Charlie Hebdo προβλέπει ότι μόνο η βία των ισλαμιστών μπορεί να σκοτώσει το χιούμορ. Μια τραγωδία ανάμεσα σε τρεις κωμωδίες.
ΔΕΥΤΕΡΑ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017
ΙΧΘΥΣ του Χρήστου Καραλιά, Ελλάδα, 2017, 33′
Μία εξαμελής οικογένεια ζει σ’ ένα κτήμα με ψηλούς φράχτες έξω από την Αθήνα. Μια διαφορετική προσέγγιση της ζωής και της ανατροφής των παιδιών σε υπεύθυνους ενήλικες με βάση την αγάπη και τη σχέση τους με τον Χριστό.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΖΩΗ – ΑΠΟ ΑΓΚΑΘΙ ΡΟΔΟ της Νικόλ Αλεξανδροπούλου, Ελλάδα, 2016, 50′
Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος μιλάει με μεταμοσχευμένους, συγγενείς ασθενών και χειρουργούς για το μεγαλείο της δωρεάς μοσχευμάτων, τις τεράστιες λίστες αναμονής, των αγώνα δρόμου των γιατρών, τα προβλήματα του συστήματος.
ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ Η ΣΗΜΑΙΑ… του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου, Ελλάδα, 2016, 109′
Βούρβουρα, ένα ορεινό χωριό στην Αρκαδία του Γκαίτε. Μία αυτάρκης κοινωνία που ζει με ό,τι η ίδια παράγει, ενώ τα παιδιά της στο σχολείο μαθαίνουν γράμματα και τραγουδάκια για τη σημαία. Η πορεία κάποιων ανθρώπων, η πορεία μιας χώρας. Μια βιτρίνα εθνικής υπερηφάνειας στηριγμένη στον καταναλωτικό πυρετό και στο δανεισμό.