ΠΡΟΒΟΛΗ νέα

Το Λιμάνι της Χάβρης

"Le Havre" Aki Kaurismäki Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία 2011

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Μαρσέλ Μαρξ, ένας μεσήλικας πρώην συγγραφέας, ο οποίος έχει αυτοεξοριστεί στη Χάβρη, το δεύτερο πιο πολυσύχναστο λιμάνι της Γαλλίας, μοιράζει την καθημερινότητά του ανάμεσα στο ταπεινό επάγγελμα του λούστρου, που πλέον εξασκεί, τις επισκέψεις στο αγαπημένο του μπαρ και την φροντίδα της άρρωστης συζύγου του, Αρλετί. Ένα παιχνίδι της μοίρας, όμως, θα τον φέρει πρόσωπο με πρόσωπο με έναν ανήλικο αφρικανό λαθρομετανάστη, για χάρη του οποίου ο Μαρσέλ θα επιστρατεύσει κάθε απόθεμα ανθρωπιάς που διαθέτει, προκειμένου να τον διασώσει.

Πρωτότυπος τίτλοςLe Havre
Έτος παραγωγής2011
ΕίδοςΚωμικό δράμα
Χώρα παραγωγήςΦινλανδία, Γαλλία, Γερμανία
ΓλώσσαΓαλλικά
Διάρκεια93′
ΣκηνοθεσίαAki Kaurismäki
ΣενάριοAki Kaurismäki
ΗθοποιοίAndré Wilms, Kati Outinen, Jean-Pierre Darroussin, Blondin Miguel, Elina Salo, Evelyne Didi
ΦωτογραφίαTimo Salminen
Μουσική-

ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 01/12/19

Η ταινία απέσπασε 15 βραβεία και 34 διακρίσεις σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η προβολή θα γίνει με υπότιτλους στα ελληνικά.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΧΟΡΗΓΙΑ

Η ταινία προβάλλεται σε συνεργασία της Κινηματογραφικής Λέσχης Ρεθύμνου με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Ο Άκι Όλαβι Καουρισμάκι (Aki Olavi Kaurismäki, 4 Απριλίου 1957) είναι Φινλανδός σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Ξεκίνησε την καριέρα του σκηνοθετώντας μαζί με τον αδελφό του Μίκα Καουρισμάκι.

Είναι γνωστός για την ταινία του «Ο Άνθρωπος χωρίς παρελθόν» (2002), η οποία κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών το 2002 και ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (2003). Ο Άκι Καουρισμάκι δεν παραβρέθηκε στην τελετή απονομής των Όσκαρ το 2003 διαμαρτυρόμενος για τον πόλεμο στο Ιράκ.

To 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2-12 Νοεμβρίου 2012) πραγματοποίησε αφιέρωμα στον Άκι Καουρισμάκι με καλεσμένο τον ίδιο τον σκηνοθέτη. Προβλήθηκαν 11 ταινίες του και δόθηκε συνέντευξη Τύπου.

Ο Άκι Καουρισμάκι είναι μέσα από τις ταινίες του, επίκαιρος όσο ποτέ, δίνοντας φωνή στους φτωχούς και αδύναμους αυτού του κόσμου, οι οποίοι παρά τις κακοτυχίες τους δεν εγκαταλείπουν την ελπίδα. Βαθιά ουμανιστικό, ανεπιτήδευτο και γενναιόδωρο στον θεατή, το Σινεμά του Φινλανδού δημιουργού υμνεί με μινιμαλισμό, χιούμορ και νοσταλγία τις ανθρώπινες αξίες, ισορροπώντας εύστροφα ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία.

Χαρακτηριστική είναι η τριλογία του προλεταριάτου από τον Άκι Καουρισμάκι - με τις ταινίες «Shadows in Paradise» (1986), «Ariel» (1988) και «The Match Factory Girl» (1990) - όπου ο Φινλανδός σκηνοθέτης, εξερευνά με κωμικοτραγική διάθεση τη φινλανδική εργατική τάξη. Καταδικασμένους αντιήρωες, σε αδιέξοδες δοκιμασίες, έρωτες μετ' εμποδίων, αλλά και με όνειρα για ένα καλύτερο αύριο.

Παρομοίως, στην τριλογία των χαμένων - «Drifting Clouds» (1996), «The Man Without a Past» (2002), «Lights in the Dusk» (2006) - ο δημιουργός φέρνει στο προσκήνιο τον άνθρωπο του περιθωρίου ο οποίος παρά τις κακοτυχίες του, διαθέτει απρόσμενα αποθέματα θάρρους και αλληλεγγύης.

Παρά την ειρωνική, κυνική όψη του, το σύμπαν του Καουρισμάκι είναι διαποτισμένο από ανθρωπιά και ρομαντισμό. Με καμβά του τον κοινωνικό ρεαλισμό, αφηγείται ιστορίες με χρώματα τολμηρά, ρετρό αναφορές που «σφραγίζουν» τα στυλιζαρισμένα πλάνα του και υπόγεια αίσθηση του χιούμορ.

Έτσι, με φόντο την υποβαθμισμένη πλευρά του Ελσίνκι, στο «Crime and Punishment» (1983) ο δημιουργός φιλτράρει με τη δική του οπτική το ομώνυμο έργο του Ντοστογιέφσκι, ενώ στο «La Vie De Boheme» (1992) διασκευάζει τη νουβέλα «Scenes de la vie de boheme» που ενέπνευσε την όπερα του Πουτσίνι.

Στην ταινία «Leningrad Cowboys Go America» (1989) χτίζει ένα φαρσικό, σουρεαλιστικό road movie με πρωταγωνιστές τα μέλη της πιο ανορθόδοξης μπάντας του κόσμου, ενώ στο χωρίς διάλογους ασπρόμαυρο «Juha» (1999) επιστρέφει στην αθωότητα μιας από τις μεγαλύτερες εμμονές του, το βωβό σινεμά.

Η ταινία του «Le Havre» (2011), μια λυτρωτική ιστορία διάσωσης ενός παράνομου έφηβου Αφρικανού μετανάστη, είναι ίσως η πιο αισιόδοξη στιγμή της καριέρας του δημιουργού. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά και ο ίδιος, μιλώντας εξ ονόματος των ηρώων του: «Όταν πλέον δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει και λόγος για να είμαστε απαισιόδοξοι».

«Μετά τη λάντζα, μπήκα στη δημοσιογραφία. Θαύμαζα τους δημοσιογράφους γιατί νόμιζα ότι κάποιος θα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο λέγοντας την αλήθεια. Δυστυχώς, μετά δούλεψα στο χειρότερο περιοδικό που υπήρχε και έχασα κάθε τέτοια ψευδαίσθηση. Αργότερα έμαθα ότι υπάρχουν διαφορετικά είδη δημοσιογράφων, τα οποία δεν πρέπει να συγχέονται, ωστόσο ήδη μέχρι τότε είχα πλέον κάνει μια χειρότερη επιλογή επαγγέλματος, αυτή του κινηματογραφιστή.» - Άκι Καουρισμάκι

Για την ταινία «Le Havre» (2011) ο σκηνοθέτης αναφέρει:
«Η συγκεκριμένη ιδέα βασάνιζε για αρκετά χρόνια το μυαλό μου, αλλά όταν αποφάσισα να την κάνω ταινία, δεν μπορούσα να αποφασίσω το που θα τη γυρίσω. Είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκό κράτος, εκτός, ίσως από το Βατικανό (αν και τώρα που το σκέφτομαι...). Η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία φαντάζουν ιδανικές περιπτώσεις, καθώς σε αυτά τα κράτη το φαινόμενο της μετανάστευσης προκαλεί και τις περισσότερες εντάσεις. Εκείνο που τελικά αποφάσισα να κάνω, ήταν να επισκεφτώ όλες τις παραθαλάσσιες περιοχές από τη Γένοβα μέχρι και την Ολλανδία, ώσπου στη Χάβρη, την ευρωπαϊκή πόλη των blues, της soul και του rock ’n’ roll, βρήκα αυτό ακριβώς που αναζητούσα.» - Άκι Καουρισμάκι

Πηγές: TVXS.gr, Wikipedia

Άλλοι σύνδεσμοι με πληροφορίες και συνεντεύξεις του σκηνοθέτη:

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ