Θεϊκό Κόλπο
ΣΥΝΟΨΗ
Ο πατήρ Φαμπιάν αναλαμβάνει καθήκοντα στην ενορία ενός μικρού νησιού των Δαλματικών ακτών, που μαστίζεται από υπογεννητικότητα. Υπό την απειλή να μειωθεί το καθολικό ποίμνιο του, συλλαμβάνει ένα σατανικό σχέδιο. Με τη βοήθεια του περιπτερά του χωριού τρυπάνε όλα τα προφυλακτικά προς πώληση, ενώ αργότερα μπαίνει στο κόλπο και ο φαρμακοποιός του χωριού, ο οποίος αντικαθιστά τα αντισυλληπτικά χάπια με βιταμίνες. Σύντομα, μία σειρά από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες θα προκαλέσουν το απόλυτο χάος και το αφελές σχέδιο θα φανερώσει όλες τις αδυναμίες του.
- Πρωτότυπος τίτλοςSvećenikova djeca (The Priest's children)
- Έτος παραγωγής2013
- ΕίδοςΚωμωδία
- Χώρα παραγωγήςΚροατία
- ΓλώσσαΚροατικά
- Διάρκεια92′
- ΣκηνοθεσίαVinko Brešan
- ΣενάριοMate Matisic, Vinko Bresan
- ΗθοποιοίKrešimir Mikić, Nikša Butijer, Marija Škaričić, Dražen Kühn, Jadranka Đokić, Marinko Prga
- ΦωτογραφίαMirko Pivčević
- ΜουσικήMate Matišić
Οι δηλώσεις του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’ για 'κατά περίσταση χρήση των προφυλακτικών', αποτέλεσαν την αφορμή για τη δημιουργία της ταινίας αυτής. Το σενάριο ωστόσο προέρχεται από τη διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Μάτε Μάτισιτς («Τα Παιδιά του Ιερέα»), ο οποίος το συνυπογραφεί μαζί με τον σκηνοθέτη.
Πρόκειται για μια καυστική σάτιρα με ευρηματικούς διαλόγους που σατιρίζει έξυπνα τη θέση της καθολικής εκκλησίας πάνω στο θέμα της αντισύλληψης και μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών καταστάσεων παρουσιάζει τη ζωή στην κροατική -και κατ' επέκταση βαλκανική- επαρχία. Κυριαρχούν οι γραφικοί χαρακτήρες, τα καλαμπούρια, οι ίντριγκες και τα απρόσμενα ευτράπελα ανάμεσα στους ήρωες της ταινίας.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει για τη φωτογραφία της ταινίας από τον κινηματογραφιστή Μίρκο Πίβτσεβιτς ο οποίος μας χαρίζει μέσα από τον φακό του πανέμορφα πλάνα από παραθαλάσσια χωριά στις Δαλματικές Ακτές.
Σχετικά με την ταινία, ο ίδιος ο σκηνοθέτης Βίνκο Μπρέσαν δηλώνει τα εξής:
«Το γεγονός ότι οι Κροάτες είναι ως επί το πλείστον καθολικοί και το ότι η καθολική εκκλησία είναι ένας κυρίαρχος θεσμός, δεν μου άφησε κανένα περιθώριο ως σκηνοθέτη παρά να κάνω μια ταινία για το θέμα αυτό. Η πρωτοβουλία του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’ να επιτρέψει μόνο την κατά περίσταση χρήση των προφυλακτικών μου έβαλε την ιδέα, σε εμένα τον άμεμπτο, ότι η τοπική ιστορία που ήθελα να διηγηθώ έγινε ξαφνικά παγκόσμια. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο σκηνικό για μια τέτοια υπόθεση από τα Βαλκάνια που βρέχονται από τη Μεσόγειο, τα οποία γνωρίζω πολύ καλά γιατί κι εγώ μεγάλωσα εκεί, σε μια μικρή πόλη της Αδριατικής Ακτής. Αυτή η περιοχή διαθέτει μια καταπληκτική, συναισθηματική και οπτική τρέλα που είναι πειστική και ρεαλιστική και από την άλλη ιδιαίτερα σουρεαλιστική, ενώ η καθολική εκκλησία και τα δόγματα της κουβαλάνε αντιφάσεις ειλικρίνειας και μεθόδευσης, σεξουαλικότητας, αγάπης για τον συνάνθρωπο, θρησκείας και υποκρισίας…
Είμαι πεπεισμένος ότι ο θεατής θα αναγνωρίσει όλα αυτά τα στοιχεία σε μία ταινία και θα τα αποδεχτεί ως αληθινά μόνο μέσω του είδους της κωμωδίας, της λαϊκής κωμωδίας, με τα καλαμπούρια και τη χυδαιότητα του είδους που συναντάμε στην commedia dell’ arte. Ωστόσο, η πραγματικότητα που ζούμε δεν μου επιτρέπει να παραμείνω αποκλειστικά στην κωμωδία και για αυτό στο δεύτερο μέρος της ταινίας έπρεπε να προσθέσω στοιχεία δράματος στην κωμική δομή, στην αρχή ανεπαίσθητα και μετά με περισσότερο προφανή τρόπο. Αυτά τα μικρά δραματικά στοιχεία αποτελούν την ένδειξη ότι το τέλος της ταινίας θα έχει το σημάδι της σοβαρότητας και της τραγωδίας. Απλώς γιατί η ζωή δεν ανήκει αυστηρά σε ένα συγκεκριμένο είδος, αλλά εμπεριέχει την κωμωδία και την τραγωδία.»
Η ταινία απέσπασε 3 βραβεία και 4 διακρίσεις σε φεστιβάλ κινηματογράφου και μεταξύ αυτών, το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2013. Επιπλέον, κατάφερε να γίνει η τρίτη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών ως εγχώρια παράγωγη στην Κροατία
Η προβολή θα γίνει με υπότιτλους στα ελληνικά.
