Βικτώρια και Αμπντούλ

Η προβολή της ταινίας θα γίνει με υπότιτλους στα ελληνικά.

Στα τέλη του 1800, η ​​βασίλισσα Βικτώρια (Judi Dench) της Αγγλίας ήταν κοντά στο τέλος της βασιλείας της. Ο αγαπημένος της σύζυγος Άλμπερτ πέθανε πριν από 30 περίπου χρόνια και στη συνέχεια η ζωή της έγινε πληκτική και ανιαρή γεμάτη από ανούσιες γι' αυτήν διπλωματικές συναντήσεις, δεξιώσεις και κουραστικά γεύματα με εκπροσώπους του κύκλου της. 

Όλα αυτά ανατρέπονται, όταν η βασίλισσα γνωρίζει τον Αμπντούλ (Ali Fazal), ένα Ινδό υπηρέτη που καλείται να προσφέρει στην Υψηλότητά της ένα ευγενές νόμισμα. Οι δυο τους αποκτούν μια έντονη αίσθηση οικειότητας μια και η βασίλισσα Βικτώρια φαίνεται να απολαμβάνει την παρέα, την ειλικρίνεια και τις εξωτικές ιστορίες του Ινδού υπηρέτη, ο οποίος ανοίγει νέους ορίζοντες στη φαντασία της, βγάζοντας την από το αδιέξοδο των τελευταίων χρόνων. 

Όμως δεν είναι όλα ρόδινα, μια και ο στενός οικογενειακός κύκλος και οι αυλικοί είναι καχύποπτοι με τον Ινδό υπηρέτη και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να τον διώξουν από τη βασιλική κατοικία.

Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Shrabani Basu το οποίο εκδόθηκε το 2010 και βασίζεται κι αυτό με τη σειρά του σε αληθινή ιστορία.

Κριτική του Άγγελου Πολύδωρου στο MyFilm.gr

Με ένα φιλμ θεαματικό, πλούσιο σε ντεκόρ και κοστούμια και γενικά με μια άρτια υπερπαραγωγή, ο διάσημος Στίβεν Φρίαρς, καταφέρνει να θίξει μέσα σε δύο ώρες θέματα που έχουν σχέση με τη φυλετική διαφορετικότητα, τη θρησκεία, την εξουσία και τη φιλία. 

Ταυτόχρονα σατιρίζει με λεπτό χιούμορ το πρωτόκολλο των Βρετανικών ανακτόρων, τις ίντριγκες, τις πολιτικές σκοπιμότητες και τον ανταγωνισμό σε όλα τα επίπεδα: από τη γυαλιστερή επιφάνεια της βασιλικής αυλής μέχρι τα άχρωμα δωμάτια του υπηρετικού προσωπικού. 

Ο Στίβεν Φρίαρς, των ταινιών «High Fidelity» (2000), «Η βασίλισσα» (2006) και «Philomena» (2013), έχει φτιάξει αυτή τη φορά μια ταινία διασκεδαστική, που όμως αντιμετωπίζει με σοβαρότητα μια σχέση, η οποία στην εποχή της είχε χαρακτηρισθεί εξωφρενική.

Ανεξάρτητα από την πραγματική ιστορία, αλλά και την εξιδανίκευση του χαρακτήρα της βασίλισσας Βικτώριας που επιχειρείται μέσα από τη φιλία της με τον Ινδό, η ταινία του Φρίαρς είναι άρτια από όλες τις απόψεις.

Η Τζούντι Ντεντς δίνει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας και παίζει απλά και μόνο με το πλούσιο σε εκφράσεις βλέμμα της που γεμίζει την οθόνη. Δεν δίνει καμία στιγμή το δικαίωμα μέσα από το ρόλο της να εξευτελισθεί ο θεσμός, παρόλο που η οπτική του σκηνοθέτη είναι διαφορετική, στοιχείο που κατατάσσεται στα «υπέρ του».  

Εξαιρετική είναι επίσης, και η ερμηνεία του Αλί Φαζάλ που υποδύεται τον Ινδό υπηρέτη της Αμπντούλ, που κατάφερε να αλλάξει τον τρόπο που έβλεπε τη ζωή η βασίλισσα. Είναι απολαυστικοί και οι δύο. Όπως απολαυστική είναι και η φωτογραφία του Ντάνι Κοέν (τα γυρίσματα έλαβαν χώρα σε πολλές από τις αυθεντικές τοποθεσίες και στην Ινδία πολύ κοντά στο Ταζ Μαχάλ, ενώ για πρώτη φορά, μπήκε συνεργείο μέσα στο Osborne House στην Αγγλία). 

Πηγή: MyFilm.gr

Κριτική του Γιάννη Φραγκούλη στο MyFilm.gr

Οτιδήποτε, στην ταινία, έχει να κάνει με τη σχέση της βασίλισσας Βικτώρια με τον Αμπντούλ, για μία κουρασμένη γυναίκα που βασιλεύει, η οποία βρίσκει ένα άλλο νόημα στη ζωή της όταν γίνεται φίλη με έναν Ινδό υπηρέτη. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία είναι τόσο μεγαλοπρεπής όσο και η καταγωγή της βασίλισσας. Στη σκηνοθεσία ο Stephen Frears και στο καλογραμμένο σενάριο ο Lee Hall και στη μουσική του Thomas Newman, δεν μπορούμε παρά να έχουμε μία καλή παραγωγή, τουλάχιστον. Τόσο ο σκηνοθέτης όσο και ο σεναριογράφος της ταινίας έχουν δοκιμαστεί σε παραγωγές που έχουν σημειώσει εμπορική επιτυχία και έχουν καλλιτεχνική υπόσταση. Ο ρόλος της Dench μας φέρνει σε μία αφήγηση όπου υπάρχουν τα προαπαιτούμενα των κοινωνικών τάξεων, οι ρατσιστικοί προσδιορισμοί, μέσα σε όλα αυτά η υποκριτική της πολύ καλής ηθοποιού αναδεικνύει αυτή την απίθανη, απρόβλεπτη και εξαιρετική φιλία.

Ο Αμπντούλ με το φίλο και συμπατριώτη του Μοχάμεντ φτάνουν αεροπορικώς στην Αγγλία για να παρουσιάσουν στην Αγγλία ένα ειδικό μετάλλιο, ως ένα μέρος του Ιωβηλαίου. Η κατώτερη τάξη των Ινδών είναι σαν τα ψάρια έξω από το νερό, εν μέσω της πομπής, μία μικρή ετικέτα, και η σκηνή που τα χαμογελαστά μάτια του Αμπντούλ συναντούν αυτά της βασίλισσας. Της προσφέρει μία πιατέλα, στην οποία ένας ζελέ χορεύει, η φιλία τους μόλις έχει αρχίσει. Τη θέση του Μπράουν παίρνει τώρα ο Αμπντούλ, εξηγείται πως, απρόσμενα, έγινε ο καλύτερος φίλος της βασίλισσας Βικτώρια, δάσκαλός και έμπιστος, η κατάπληξη και ο τρόμος αρχίζει να κυριεύει τα πρόσωπα του παλατιού, τον γιο της Μπέρτι, τον επικεφαλής του παλατιού Σερ Χένρι, τη Βαρόνη Τσόρτσιλ και τον Πρωθυπουργό, λόρδο Σαλισμπέρι.

Όπως η βασίλισσα, ενθουσιαζόμαστε και εμείς με τις ποιητικές ιστορίες και περιγραφές, από εξωτικά βότανα και φρούτα του Αμπντούλ. Οι καλύτερες σκηνές είναι αυτές ανάμεσα στην Dench και το Fazal, είναι ένα αταίριαστο ζευγάρι, ως παρουσιαστικό και εθνολογικά. Βλέποντας την κατά περίπτωση δυσάρεστη και κουρασμένη βασίλισσα να ακολουθεί μία άλλη ροπή στη ζωή της, αυτό είναι καθηλωτικό για τον κινηματογράφο. Αξιομνημόνευτες σκηνές, όπως ένα πικνίκ, με φαγητό, στην υγρή και με δυνατό άνεμο Σκωτία, ανεβάζουν τη θερμοκρασία, αλλά και οι σκηνές που η βασίλισσα αποφασίζει να μάθει ινδικά και δέχεται τον Αμπντούλ σα δάσκαλό της, δίνουν άλλη τροπή στην κινηματογράφηση της βασιλικής οικογένειας. Η ταινία, άλλωστε, μας δίνει πολλά στοιχεία για την προσωπική ζωή του Αμπντούλ, για να μπορέσουμε να ταυτιστούμε.

Ο Frears κρατά τον τόνο σε πολύ καλό επίπεδο. Κρατά μία ισορροπία ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Μας ρίχνει ριπές συναισθημάτων, μας εκπλήσσει με το να μας γοητεύει, να μας διασκεδάζει και, συγχρόνως, να είναι και καυστικός. Έκανε μία όμορφη και γοητευτική ταινία, στα όρια του επιτρεπτού, του πολιτικά σωστού, δεν ήθελε να σοκάρει ή να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας, απλά να περιγράψει μία ανθρώπινη σχέση, μέσα από την οποία βγαίνει το αίτημα για ανθρωπιά, δημοκρατία και ισότητα.

Πηγή: MyFilm.gr

Η ταινία απέσπασε 3 βραβεία και 15 υποψηφιότητες σε διάφορα φεστιβάλ κινηματογράφου. Μεταξύ άλλων, ήταν υποψήφια για τα βραβεία Όσκαρ και BAFTA στην κατηγορία Καλύτερου Μακιγιάζ και Κομμώσεων. Η ενδυματολόγος Consolata Boyle ήταν υποψήφια για το βραβείο Όσκαρ στην κατηγορία Καλύτερων Κοστουμιών. Η Judi Dench ήταν υποψήφια για το βραβείο της Χρυσής Σφαίρας στην κατηγορία Α' Γυναικείου Ρόλου σε μουσική ή κωμική ταινία.