Αφιέρωμα στον σύγχρονο ιρανικό κινηματογράφο
Η Κινηματογραφική Λέσχη Ρεθύμνου αφιερώνει τον Οκτώβριο του 2023, στον σύγχρονο ιρανικό κινηματογράφο με πέντε ταινίες. Οι προβολές των ταινιών θα έχουν ελληνικούς υπότιτλους και πραγματοποιούνται σε συνεργασία με το Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας του Ιράν στην Ελλάδα.
ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023, ΣΤΙΣ 20:00
Αλήθειες και ψέματα - Appendix (2017)
Σκηνοθεσία: Hossein Namazi
Η Ζάρι πηγαίνει στο νοσοκομείο με τον σύζυγό της, ύστερα από έντονους πόνους στην κοιλιά. Χρησιμοποιώντας την κάρτα υγείας μιας φίλης της επειδή η δική της έχει λήξει, η Ζάρι υποβάλλεται σε επέμβαση σκωληκοειδεκτομής. Όμως το προσωπικό του νοσοκομείου υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά με το βιβλιάριο υγείας της ασθενούς και το ζευγάρι μπαίνει σε μπελάδες και σε μια μάχη με το σύστημα υγείας.
ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023, ΣΤΙΣ 20:00
Η τάφρος νούμερο 143 - Track 143 (2014)
Η Ολφάτ μεγαλώνει τα παιδιά της σε δύσκολες συνθήκες. Έχει μια κόρη κι έναν γιο τον Γιούνες, που εργάζεται στο ορυχείο χαλκού στην περιοχή του Κερμάν. Μια μέρα, η Ολφάτ βρίσκει στο σπίτι ένα σημείωμα που γράφει «Οι φίλοι μου και εγώ θα πάμε στον πόλεμο ως στρατιώτες». Όταν η επιχείρηση Valfajr αποτυγχάνει, έρχονται καλά νέα για τον φίλο του Γιούνες, αλλά η Ολφάτ περιμένει ακόμη τον δικό της γιο να επιστρέψει. Καθώς ανακαλύπτει ότι το ραδιόφωνο του Ιράκ ανακοινώνει τα ονόματα των Ιρανών αιχμαλώτων, δένει το ραδιόφωνο στην πλάτη της και το μεταφέρει παντού.
ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023, ΣΤΙΣ 20:00
Το σπίτι στην οδό 41 - A House on 41st Street (2016)
Σκηνοθεσία: Hamid Reza Ghorbani
Δυο αδέρφια τσακώνονται μεταξύ τους με αποτέλεσμα ο ένας να σκοτώσει τον άλλον. Ο δολοφόνος προσπαθεί να διαφύγει αλλά η μητέρα του τον πείθει να παραδοθεί στην αστυνομία. Τώρα η μητέρα και οι γυναίκες των δυο αδελφών που μένουν όλοι μαζί σε ένα τριώροφο σπίτι πρέπει να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της δολοφονίας και των μεταξύ τους συγκρούσεων.
ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023, ΣΤΙΣ 20:00
Οι κάτοικοι της Βίλας - Villa Dwellers (2017)
Κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ, μερικές από τις οικογένειες των Ιρανών στρατιωτών έμειναν σε συγκρότημα κατοικιών κοντά στην πρώτη γραμμή περιμένοντας να δουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Η Aziz και τα εγγόνια της πηγαίνουν στο συγκρότημα για να έχουν την ευκαιρία να επισκεφτούν τον γιο της, Davoud. Μετά την άφιξή της ξεκινούν νέες περιπέτειες…
ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023, ΣΤΙΣ 20:00
Που είναι τα παπούτσια μου; - Where are my shoes? (2016)
Αφού η γυναίκα και η κόρη του διακόπτουν τη σχέση τους μαζί του, ο Χαμπίμπ αρχίζει να χάνει τη μνήμη του εξαιτίας του Αλτσχάιμερ.
“Spring Wind”, Travel to Iran, Tourist attractions of Iran
Παράλληλα, θα προβάλλεται πριν από τις ταινίες, το ντοκιμαντέρ του Φαζίν Ρεζαγιάν “Spring Wind”, που παρουσιάζει τα τουριστικά αξιοθέατα της χώρας και είναι μια παραγωγή του Υπουργείου Τουρισμού του Ιράν.
Τα τελευταία χρόνια η κινηματογραφική παραγωγή στο Ιράν, γνωρίζει μια μεγάλη άνθηση, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, καθώς ετησίως παράγονται περί τις 100-120 ταινίες όλων των ειδών. Στην κινηματογραφική αυτή έκρηξη συνετέλεσε και η μακραίωνη καλλιτεχνική παράδοση της χώρας στην ποίηση, τη λογοτεχνία, τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες.
Αν και άγνωστος στη δύση μέχρι πρόσφατα, ο ιρανικός κινηματογράφος εξελίχθηκε σε μια ζωντανή και δημοφιλή καλλιτεχνική έκφραση, συγκροτώντας πλέον μια ισχυρή βιομηχανία. Πολλές από τις ταινίες του έχουν αποσπάσει σημαντικά βραβεία και μνείες σε διεθνή φεστιβάλ, προσελκύοντας τον θαυμασμό του παγκόσμιου κοινού.
Το Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης που αναπτύχθηκε στο Ιράν στα τέλη του ’70, ενάντια στον δυτικόφιλο Ιρανό μονάρχη, δημιούργησε μία ενδιαφέρουσα πολιτισμικά κατάσταση όταν ήρθε στην εξουσία, δίνοντας έμφαση σε έναν κινηματογράφο με στοιχεία του τοπικού πολιτισμού, όπου η βία και οι αρνητικές εκδοχές της ζωής, απουσίαζαν.
Το ιρανικό σινεμά, με τα χρόνια διαμόρφωσε κάποια χαρακτηριστικά, τα οποία σχετίζονταν με την ηλικία των θεατών στους οποίους κατ’ αρχάς απευθυνόταν, δηλαδή στα παιδιά (σ.σ. το Ιράν έχει τα μεγαλύτερα ποσοστά ανηλίκων στο συνολικό πληθυσμό): «εμμονή» στην αφήγηση απλών και κατανοητών ιστοριών, σκηνοθετική λιτότητα, ανθρωποκεντρισμός και έντονο το στοιχείο του συναισθήματος. Η θέση των παιδιών ως πρωταγωνιστών σ’ αυτές τις ταινίες, αλλά και η παρουσία πολλών ερασιτεχνών ηθοποιών, δημιούργησε ένα σινεμά από το οποίο απουσίαζε η αυτοπροβολή του ηθοποιού-σταρ και η επιτήδευση στην υποκριτική και τη σκηνοθεσία.
Αν και το κοινό σήμερα είναι περισσότερο εξοικειωμένο με διάσημους, διεθνούς εμβέλειας σκηνοθέτες όπως ο Αμπάς Κιαροστάμι και ο Ασγκάρ Φαραντί, υπάρχουν πολλοί ακόμα διακεκριμένοι Ιρανοί σκηνοθέτες που αξίζει κανείς να γνωρίσει τη δουλειά τους. Ανάμεσά τους οι Ρεζά Μιρκαριμί, Εμπραχίμ Χαταμικιά, Μασούντ Κιμιαεϊ, Μανί Χαγκιγκί, Μπαχράμ Ταβακολί, Πουραν Ντεραχσαντε και άλλοι.
Πηγή: www.iranflix.gr
Σχετικά άρθρα
